Vanochtend werd ik nietsvermoedend wakker, werkte zonder erbij na te denken mijn ochtendroutine af en ging ontbijten. Pas toen ik met mijn hond Ginny naar buiten stapte, kwam de gedachten bij me op:
"Het is vandaag 22 december. En we zijn er nog!"
Ik was nooit een gelover van de "einde-van-de-wereld-theorie". Ik verwachtte niet dat de wereld opeens zou vergaan of gewoon - poef - ophouden te bestaan. Niemand in mijn directe omgeving bereidde zich voor op natuurrampen of andere ellende. Nee, iedereen was zich juist voor aan het bereiden op de Kerst.
En toch was dat het eerste wat ik dacht en ik moest er hardop om lachen. Stiekem onbewust toch een beetje opluchting?
Voor mij was de theorie altijd:
De Maya's hadden de kalender in het vooruit gemaakt. "Hm, aan het einde van die cyclus kunnen we wel stoppen, we kunnen er zo heel lang mee vooruit." Maar toen verdween hun beschaving en toen hun kalender op begon te raken, konden ze geen nieuwe maken, want ze waren er niet meer.
Simpel, letterlijk, praktisch.
Toch is er nog een theorie in de wereld die ik wel zie zitten.
De theorie dat we nu begonnen zijn aan een verschuiving in het menselijke bewustzijn. Het begin van een periode waarin de mensheid als een geheel gaat beseffen dat wat we nu doen niet werkt. Dat alles anders moet en kan en dat we onze toekomst en ons geluk in eigen handen hebben.
Het begin van het besef dat jij mij bent en ik jou en jullie elkaar. Dat we verantwoordelijk zijn voor ons eigen lot, zowel individueel als collectief.
Dat vind ik een mooie theorie.
Dat gisteren niet het einde van de wereld was, maar het einde van de wereld zoals we hem kennen.
Ik ben er klaar voor.
Jij ook? :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten